Spiritualiteit

Soms gebeurt er iets dat te toevallig is voor woorden. Een samenloop van omstandigheden, alsof het zo moest zijn, vaak met een gevoel van verwondering of dankbaarheid tot gevolg. We noemen dit verschijnsel ook wel synchroniciteit. 

Meteen denk ik dan terug aan die keer dat ik voor het slapengaan van mijn dochter naast haar bed zat en haar een engelenkaart liet trekken uit de kaartenset voor kinderen die ik net voor haar had gekocht. Ze sloot haar ogen, vroeg aan haar beschermengel om haar te helpen de juiste kaart te kiezen en pakte er toen een. Omdat ze nog niet kon lezen las ik de tekst voor. Op de kaart stond: “Witte Veer. Als je een witte veer vindt zijn engelen heel dichtbij.” Ze knikte bedachtzaam en vervolgens werden haar ogen groot van verbazing. “Mama, kijk daar.” Haar vingertje wees naar een plek schuin achter me. Ik draaide me om en daar, op de vloer tussen haar bed en de kast, lag een prachtige witte veer. Sprakeloos keken we ernaar.

Vele malen heb ik dit soort tekenen in mijn leven ontvangen. Zo zat ik onlangs in de auto op weg naar een coaching gesprek met een van de master/reader/healers van het Elohim-centre (een spiritueel centrum waarover ik eerder in mijn blogs schreef). Sinds ik geopereerd ben aan mijn schildklier werk ik aan de thema’s “mijn ruimte innemen” en “mijn waarheid spreken” die gerelateerd zijn aan de keelchakra. Zo had ik me voorgenomen om een kennis te vertellen dat ik me niet langer prettig voelde bij ons contact en dat ik er geen behoefte meer aan had. Maar toen ik hem sprak, durfde ik toch niet het achterste van mijn tong te laten zien en bleef ik met mijn woordkeuze aan de oppervlakte waardoor mijn boodschap niet duidelijk over de bühne kwam. Ik was teleurgesteld in mezelf en wilde met mijn coach onderzoeken wat me, wellicht onbewust, tegen had gehouden. 
Terwijl mijn blik op de weg voor me gericht was, scheen de zon in mijn gezicht. Toen het even later begon te regenen, zag ik hem. Een prachtige regenboog. De kleuren had ik nog nooit zo duidelijk gezien. Zelfs het paars naast het blauw was zichtbaar. Gefascineerd keek ik ernaar en na een paar minuten verscheen achter de wolken de rest van de boog. Hij liep helemaal van links naast de snelweg, over de snelweg heen om drie weilanden verderop aan de rechterkant de horizon te raken. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik een complete regenboog zag. Het benam me de adem, zo indrukwekkend mooi. 

Nog onder de indruk van wat ik gezien had, liep ik een uur later door de zelfrealisatietuinen van Elohim. Mijn oog viel op het naamplaatje van het bruggetje dat me richting Lemurisch bos voert: “regenboogbrug”. Wat grappig, dacht ik nog. ’s Avonds thuis moest ik er weer aan denken. Aan de regenboog en ook aan de woorden van de coach “kleur bekennen”. Toch maar even opzoeken waar de regenboogbrug nou eigenlijk voor staat. En dit is wat ik vond: “over de regenboogbrug gaan” heeft o.a.te maken met de ontwikkeling van de keelchakra. Met het loslaten van de controle over je spreken en het spontaan laten zien van emoties en kwetsbaarheid. Het gaat over bewust zijn van waar je jouw energie aan wilt geven en zonder maskers communiceren wat goed is voor jouw ziel. Het gaat daarnaast over het bewustmaken van jouw omgeving van de onderstromen die je ervaart en hoe jij daarover denkt. 
Kortom, het is precies het thema waaraan ik werk en net dat ruggensteuntje dat ik nodig heb om stappen te kunnen zetten. 

Herken jij ook tekens in jouw dagelijks leven? Wat proberen ze jou duidelijk te maken?

Harte-groet,

Désirée